2- Hastaneye Götürülüşüm
Evet... O derin sessizlik yerini gürültüye bırakmıştı. Etrafımda kalabalık insan gurubu. Yarısı yardımcı olmak istiyor, yarısı ise ne olduğunu merak ediyor... Beni bariyerlerden çıkaran adam (keşke kendisine ulaşıp bir teşekkür edebilsem) yere oturmuş beni kucağına yatırmıştı. Bana bir şeyler soruyor konuşturmaya çalışıyordu. Vizörümü açtı. Ben de hafif hafif şoktan kurtuluyor gibiydim. İlk fark ettiğim; sol kolum ve sol bacağım bedenimden bağımsız hareket ediyor gibiydi. Ağrılar oluşmaya, sonrasında coşmaya başladı. Sonra bir anda bir ambulans sesi geldi! "Durdurun, durdurun!" diye sesler geldi kalabalıktan. beni kucağına yatıran ağabey "şanslısın bak ambulans geldi" dedi. Tepemde beliren yüz "Duyuyormusun beni?" dedi, Evet der gibi gözlerimi kırptım. "Kaskını çıkarıyorum" dedi gözlerimi tekrar kırptım. Bu büyük bir hata olabilirdi. Belki kafa tasım kabak çiçeği gibi ayrılacaktı :)) Sedye geldi. Bedenimde inanılmaz bir acı ile birlikte 1-