Nur İçinde Yat Barkın Bayoğlu

Barkın Bayoğlu'nun (Altın Elbiseli Adam ) motosikleti ile kaza geçirip öldüğü bir yerde.Hayatta kaldığım için şükrediyorum. 
Ülkede bir türlü olgunlaşamayan ahlak anlayışı trafiğe sirayet ediyor.
Otomobil sürücüleri otoyolları babasının çiftliği gibi kullandığı sürece binlerce motosiklet sevdalısı canından olmaya devam edecek.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ulnar Sinir Hasarı

Resim
Geçirdiğim kaza sebebiyle oluşan kırıklarımın ameliyatı sonrasında bir uyandım ki sol elimde iki parmak yok. Aslında var. var ama ben hissetmiyorum. avucumun yarısında, yüzük parmağım ve serçe parmağımda his gitmiş. 1-2 ay içerisinde elimdeki ödem gittiğinde acı gerçek ortaya çıkıyor. eldeki kaslar erimeye başlamış. parmaklarını açmaya kapamaya gücün yok. avucunun içinde tendonların görünüyor. dışında tarak kemikleri ızgara gibi. baş parmağın ile işaret parmağın arasındaki perde yok olmuş. elin 90 yaşındaki bir dede gibi görünüyor.  işte bu bir ulnar sinir hasarıdır.  Tedavi için; zaman gerekiyor öncelikle ve sabır. Aynı zamanda sıkılmadan, bıkmadan, usanmadan çalışmak. 1. eşiniz, dostunuz, ananız, babanız olmuyorsa fizyoterapist, masör. hiç olmuyorsa kendi başına dirsekten parmaklarına kadar masaj yapılacak. 2. sıcak-soğuk uygulaması: günde 3 kez yapabiliyorsan daha fazla. 2 leğen al birine sıcak su. diğerine buz gibi soğuk su koy 2 dakika soğuk su da beklet 2 dakika sıcak su
Devamını okuyun

Ve 1 yıl geçti.

Resim
Aynı anda herkesi üzmeyi nasıl başarabilirsiniz ? 100 km ile önce asfalta ardından sürüklenerek bariyerlere girmeyi deneyin... 1 sene önce tam da şu saatlerde bunu yapıyordum. Daha doğrusu dikkatsiz bir sürücü tarafından bu bana yaptırıldı. O tüm cehaletiyle ve bakkaldan aldığı ehliyetiyle gideceği yere 1 dakika erken gidebilmek için aracını üstüme kırdı. Dolayısı ile benim ile birlikte aileme, dostlarıma gerek fiziksel gerek psikolojik ağır zararlar verdi. Ama insan isterse her şey aşılır mı? Aşılır. Aştık mı? Aştık. Bu gün kendimi psikolojik açıdan çok güçlü hissediyorum ve daha iyi bir insan  olduğumu. Fiziksel olarak eskisi gibi olmasam da. Eskisinden daha iyi olmak için savaşıyorum. Geçirdiğim bir sene içerisinde yanımda olan aileme ve dostlarıma, Canım kardeşim Berkan'a ve kalbimin süper kahramanı Zeynebime sonsuz teşekkürler...
Devamını okuyun

3- HASTANEDEKİ İLK ANLAR

Amblanstan hastaneye ulaşmıştım. Zaman kavramı tamamen yok olmuştu. Gördüklerim hangi saatlerde bilmiyorum. Sedyemin üstünde arkadaşlarımı hatırlıyorum. "İyileşeceksin kardeşim" diyorlardı. Sanırım acılar dayanılmazdı "Beni uyutun, dayanamıyorum" diye sayıklıyormuşum. Röntgen odalarına götürüldüğümü röntgenlerimin çekildiğini hatırlıyorum. Sedyeden röntgen masasına , röntgen masasından sedyeye büyük acılarla aktarılışımı çok net hatırlıyorum. Arkadaşlarım ve kayınbiraderim başımdaydı. Kolumdaki kırık sebebiyle sabit tutamıyorlardı bağlamak istediler fakat ekipman yoktu. Çöp poşetiyle bağlamak istediler. Kayınbiraderim çok öfkelenmiş adamlara çatıyordu. Ben acıyı yaşıyordum onlar ise gördükleri manzara karşısında acıyı paylaşmakla birlikte üzüntüyü ve öfkeyi de yaşıyorlardı. Sonra tekrar yokum... Bir boşluk var hatırlayamıyorum. Röntgen tetkiklerinden sonra doktorların toparlanması bekleniyor sanırım. Ardından tekrar sedyede götürülüyorum eşimi gördüm. Yanımda gel
Devamını okuyun